Najcięższa spośród niemieckich ras gorącokrwistych. Umaszczenie zwykle skarogniade, kare lub gniade, rzadziej kasztanowate czy siwe.
- pokrój - nowoczesny koń sportowy z cechami wskazującymi na uszlachetnianie rasami lżejszymi
- głowa - o profilu prostym lub lekko garbonosym
- szyja - dobrze uformowana i osadzona
- łopatki – długie, skośny,
- kłąb - mocny
- średniej długości, czasami nieco miękki grzbiet
- zad - lekko ścięty, muskularny
- kłoda – szeroka i głęboka
- kończyny – suche, silne
- dobra mechanika ruchu we wszystkich chodach
Wysokość: 165 - 175 cm.
Historia, pochodzenie
Początek rasie dał ogier półkrwi Kranich i klacze fryzyjskie. Później sięgnięto po konie hiszpańskie, berberyjskie, neapolitańskie i półkrwi angielskiej. W XIX w. do krzyżowania zastosowano reproduktory pełnej krwi, hanowerskie, normandzkie i Cleveland Bay i uzyskano ciężkie konie kareciane (karosjery).
Początek rasie dał ogier półkrwi Kranich i klacze fryzyjskie. Później sięgnięto po konie hiszpańskie, berberyjskie, neapolitańskie i półkrwi angielskiej. W XIX w. do krzyżowania zastosowano reproduktory pełnej krwi, hanowerskie, normandzkie i Cleveland Bay i uzyskano ciężkie konie kareciane (karosjery).